Prezentacja książki:
Antoniny Kłoskowskiej
Alle radici delle culture nazionali
(ed. Diabasis, Reggio Emilia 2007)
[Kultury narodowe u korzeni, Wydawnictwo Naukowe PWN, 1996]
wtorek, 5 lutego, o godz.18.00 w bibliotece Polskiej Akademii Nauk w Rzymie
wystąpienia: prof. Giacomo Marramao
prof. Grzegorz Kaczyński
prof. Anna Czajka (kurator wydania)
prof. Luigi Marinelli
dr Paolo Morawski
Publikacja Antoniny Kłoskowskiej, której włoskie tłumaczenie ukazało się właśnie nakładem wydawnictwa Diabasis: Alle radici delle culture nazionali, w opracowaniu profesor Anny Czajki stanowi ważny wkład w problematykę tożsamości narodowej. Kultura przedstawiona jest tu w ujęciu złożonego symbolicznego systemu, sięgającego do korzeni kultur narodowych, do bezpośrednich ludzkich doświadczeń, często trwalszych niż jakiekolwiek struktury etniczne, ekonomiczne, czy państwowe. Autorka analizuje przejście z jednej narodowości do drugiej, oraz samoocenę intelektualistów na emigracji i grup mniejszości narodowych (ukraińskiej, białoruskiej i śląskiej), a także Polaków. Zmarła w 2001 roku Antonina Kłoskowska, profesor socjologii na Uniwersytecie Łódzkim i Warszawskim, była jedną z najbardziej znaczących postaci polskiej socjologii; opracowała własną teorię kultury opartą na trzech kategoriach: kultura rzeczywista, kultura społeczna i kultura symboliczna. Książka ta jest pierwszą pozycją w z serii Biblioteca di Cultura Polacca wydawnictwa Diabasis.
Accademia Polacca zaprasza również na wykład
prof. Jerzy Miziołek
La Villa di Plinio il Giovane a Laurentum
(Willa Laurentina Pliniusza Młodszego)
wtorek, 12 lutego, o godz. 18.00 w bibliotece Polskiej Akademii Nauk w Rzymie
Przedmiotem wykładu jest mało znane arcydzieło z 2-giej połowy XVIII wieku- idealizowana, rysunkowa rekonstrukcja willi Pliniusza Młodszego, która stała na wybrzeżu Morza Tyrreńskiego, w odległości 20 km od Rzymu, nieopodal Ostia Antica. Rekonstrukcja jest dziełem hrabiego Stanisława Kostki Potockiego (1755–1821), zrealizowanym w Rzymie we współpracy z kilkoma włoskimi artystami w latach 1777-78. Ich dzieło, na które składa się 31 kolorowych, wielkoformatowych plansz (57,7×89,5 cm) i 24-stronicowy komentarz zatytułowany Notes et Idées sur la Ville de Pline jest znakomitym przykładem fascynacji sztuką antyczną i prowadzonymi w XVIII wieku badaniami archeologicznymi. Rysunki ukazują: całościowy plan założenia z ogrodem, przekrój willi, jej wszystkie cztery elewacje i rzut poziomy przyziemia; wystrój poszczególnych pomieszczeń, włącznie z posadzkami; kryptoportyk z dwoma pawilonami ozdobionymi rzeźbami i malowidłami w stylu pompejańskim i z solarium, zwanym heliocaminus. Potocki przyjął, że Laurentina musiała być podobna do innych willi z tego okresu i aby urzeczywistnić zamiar rekonstrukcji, posłużył się przykładami architektury i dekoracji architektonicznej oraz malarskiej, czerpiąc wzory z „miast Wezuwiusza” oraz Rzymu i jego okolic. W rezultacie plansze ukazują wzory architektonicznego zdobnictwa rzymskiego w wykwintnym i eleganckim neoklasycznym wydaniu, wywodzącym się głównie z tzw. IV stylu pompejańskiego, znanego głównie z Domus Aurea i kilku domów w Pompejach i Herkulanum. W swoją wiję willi Potocki wpisał również wiele słynnych rzeźb antycznych oraz ulubione tematy i motywy tamtych czasów. Od ponad pięciu wieków opis willi w Laurentum, zawarty w liście do niejakiego Gallusa, fascynował architektów, mecenasów i miłośników antyku, m.in. Wawrzyńca Wspaniałego, Vincenzo Scamozziego (1615), Jean-François Felibien des Avaux (1699), Roberta Castella (1728), Pedro José Marqueza (1796), John’a Soane (1815), Thomasa Jeffersona i wielu innych. Najbardziej spektakularna jest wszakże rekonstrukcja podjęta przez Potockiego, który jak nikt przed nim i nikt po nim, dokonał tzw. totalnej/kompletnej rekonstrukcji. Dzięki programowi 3D Studio Max 8, który daje możliwość pracy na trójwymiarowych modelach i tworzenia ich wizualizacji, rysunkowa rekonstrukcja Laurentiny z wizji Potockiego została nie tylko poddana gruntownym badaniom, ale i wirtualnie skonstruowana
Prezentacja składa się z dwóch części: w pierwszej zostaną omówione źródła inspiracji Potockiego tak w zakresie architektury willi i jej ogrodu, jak w odniesieniu do dekoracji poszczególnych pomieszczeń, kryptoportyku i heliocaminusa. W drugiej części zostanie pokazany 28 minutowy film, zawierający wspomnianą, wirtualną rekonstrukcję willi Pliniusza. Zarówno w wykładzie, jak w filmie podjęta jest m.in. próba porównania ruin willi w Castel Fusano (tzw. La Palombara) z planem willi Pliniusza z wizji Potockiego.
www.accademiapolacca.it
